Jak powstawała opona - historia opony

Na samym początku, w pierwszych samochodach lub powozach stosowano koła drewniane z metalowym okuciem. Prawdę mówiąc niewiele się one różniły od kół pojazdów w czasach starożytnych. Pierwszą oponę pneumatyczną skonstruował w 1845 roku Robert William Thomson. Dętkę stanowiła elastyczna rura gumowana, oponą zaś był płaszcz skórzany zakładany na obręcz koła.

Niestety jego konstrukcja w ówczesnych czasach w ogóle się nie przyjęła. W pojazdach w tamtych czasach stosowano koła z ogumieniem pełnym, tak zwane masywy. Patent na ogumienie pneumatyczne uzyskał dopiero w 1888 roku John Boyd Dunlop. Jego rozwiązanie było niemal identyczne jak to z 1845 roku, jednak to pomysł Dunlopa uznaje się za początek ogumienia, głównie dlatego, że wprowadził on to rozwiązanie do produkcji.

Opona pneumatyczna była już powszechnie stosowana we wszystkich typach samochodów osobowych dopiero po 1905 roku. Ze względu na swoją ograniczoną wytrzymałość, opona pneumatyczna znalazła swoje zastosowania w samochodach ciężarowych dopiero po 1930 roku. Od tej pory, opona nie podlegała radykalnym zmianom konstrukcyjnym. Ciągły postęp techniczny i udoskonalenia skupiły się na poprawieniu wytrzymałości i trwałości produktu.

Mimo dynamicznego rozwoju, opona jest elementem samochodu, który najczęściej podlega wymianie w całym życiu pojazdu. Naturalnie trwałość ogumienia zależy od jakości opony, stylu i warunków jazdy. Na podstawie stanu bieżnika opony, można również sprawdzić stan zawieszenia, układu kierowniczego lub hamulcowego.